ترجمه فارسی و متن تصنیف و آواز بی قرار از مسعود بختیاری (زنده یاد بهمن علاءالدین)
تصنیف:
دلم هم واز ز نو شال و قوا کِه
دووارته رهسه از ره مو جدا کِه
ندونم سی چه ای دیلق گرهده
دوتائیمونه وا یک مفتلا کِه
به جونم هم ز نو تش ونده ای دل
نه وام ایگو نه وام ایخنده ای دل
ز دستس نم پنه وا کی بیارم
ولا دی حونمه ور کنده ای دل
تو گیر زونیام بیدی دل ای دل
سی هرکاری وابام بیدی دل ای دل
ولا دی لیوه وا بیدم ز دستت
تو خو هر جا ناهام بیدی دل ای دل
آواز:
ندونم سیچه هم خو بیقرارم
ز کارم دی خومم سر نی درارم
به روز افتونه پاهم تا به در ره
به شو آستاره‌هانه ایشمارم
منم واسی دیندا دل بدونم
ایترسم بعد از ای دی ول بدونم
آی دلم جا نیگره، اندِی دونم
آی که خیلی تهله بی حاصل بدونم
دلم هم واز ز نو شال و قوا کِه
دووارته رهسه از ره مو جدا کِه
ندونم سی چه ای دیلق گرهده
دوتائیمونه وا یک مفتلا کِه
به جونم هم ز نو تش ونده ای دل
نه وام ایگو نه وام ایخنده ای دل
ز دستس نم پنه وا کی بیارم
ولا دی حونمه ور کنده ای دل
تو گیر زونیام بیدی دل ای دل
سی هرکاری وابام بیدی دل ای دل
ولا دی لیوه وا بیدم ز دستت
تو خو هر جا ناهام بیدی دل ای دل
آواز:
ندونم سیچه هم خو بیقرارم
ز کارم دی خومم سر نی درارم
به روز افتونه پاهم تا به در ره
به شو آستاره‌هانه ایشمارم
منم واسی دیندا دل بدونم
ایترسم بعد از ای دی ول بدونم
آی دلم جا نیگره، اندِی دونم
آی که خیلی تهله بی حاصل بدونم
بی قرار
تصنیف:
دلم باز دوباره شال و قبا کرد
دوباره راهشو از راه من جدا کرد
نمیدونم چرا این «دود گرفته» (1)
دوتائیمون رو با هم مبتلا (گرفتار) کرد
به جونم باز دوباره آتیش گذاشته این دل
نه با من میگه نه با من می‌خنده این دل
از دستش نمیدونم پناه به کی بیارم
والله دیگه خونه‌ام رو برکنده این دل
تو امید زندگی‌ام (2) بودی دل ای دل
برای هر کاری همراه من بودی دل ای دل
والله دیگه گیج شدم از دستت
تو که همه جا جلوی من (راهنمای من) بودی دل ای دل
آواز:
نمیدونم برا چی باز هم بیقرارم
از کارم دیگه خودم هم سر در نمیارم
در طول روز آفتاب رو می‌پایم (حواسم به آفتاب است) تا غروب کنه
در طول شب ستاره‌ها رو می‌شمارم
فکر کردم بایستی دنبال دل راه بیفتم
می‌ترسم بعد از این دیگه بیهوده بــِـدَوَم (تلاش کنم)
دلم آروم نمیگیره، وگرنه میدونم
که خیلی تلخه بی حاصل بــِـدَوَم
دلم باز دوباره شال و قبا کرد
دوباره راهشو از راه من جدا کرد
نمیدونم چرا این «دود گرفته» (1)
دوتائیمون رو با هم مبتلا (گرفتار) کرد
به جونم باز دوباره آتیش گذاشته این دل
نه با من میگه نه با من می‌خنده این دل
از دستش نمیدونم پناه به کی بیارم
والله دیگه خونه‌ام رو برکنده این دل
تو امید زندگی‌ام (2) بودی دل ای دل
برای هر کاری همراه من بودی دل ای دل
والله دیگه گیج شدم از دستت
تو که همه جا جلوی من (راهنمای من) بودی دل ای دل
آواز:
نمیدونم برا چی باز هم بیقرارم
از کارم دیگه خودم هم سر در نمیارم
در طول روز آفتاب رو می‌پایم (حواسم به آفتاب است) تا غروب کنه
در طول شب ستاره‌ها رو می‌شمارم
فکر کردم بایستی دنبال دل راه بیفتم
می‌ترسم بعد از این دیگه بیهوده بــِـدَوَم (تلاش کنم)
دلم آروم نمیگیره، وگرنه میدونم
که خیلی تلخه بی حاصل بــِـدَوَم
تو که همه جا جلوی من بودی دل ای دل